U bent hier

De laatste jaren worden lees- en spellingmoeilijkheden die een gevolg zijn van dyslexie meestal vlug gesignaleerd en gediagnosticeerd. Toch blijft een groep dyslectici “onopgemerkt” tot in het secundair of zelfs het hoger onderwijs (Ghesquière, 2006). Bovendien ‘stopt’ de dyslexie niet wanneer de overstap gemaakt wordt naar het secundair of het hoger onderwijs of wanneer de stap wordt gezet naar het beroepsleven.  Doorheen hun schoolloopbaan en beroepsleven worden kinderen, adolescenten en volwassenen telkens met nieuwe uitdagingen geconfronteerd.

Er is bijgevolg nood aan wetenschappelijk verantwoorde diagnostiek en begeleiding voor alle leeftijden. De sociale kaart dyslexie wil daarom een toegankelijk overzicht bieden van het aanbod van diagnostiek en begeleiding voor kinderen, adolescenten en volwassenen. Per hulpverlener wordt weergegeven wat de inhoud is van zowel het diagnostisch onderzoek als van de begeleiding.

In de onderzoeksliteratuur over dyslexie vinden we een aantal belangrijke kenmerken terug van wetenschappelijk verantwoorde diagnostiek en begeleiding. Om die reden gaan we kort in op volgende aspecten:

  1. Definiëring van dyslexie
  2. Verantwoord handelen bij diagnostiek dyslexie
  3. Verantwoord handelen bij begeleiding dyslexie