U bent hier

Aangezien er nog geen consensus bestaat over de verklaring van dyscalculie, wordt er sterk voor gepleit om een beschrijvende definitie te hanteren (Desoete et al., 2010).  Deze luidt als volgt:

Dyscalculie is een stoornis die gekenmerkt wordt door hardnekkige problemen met het vlot/accuraat oproepen van rekenfeiten en/of het leren en vlot/accuraat toepassen van rekenprocedures.

Hierbij is het van belang te weten dat de uiting van dyscalculie sterk individueel verschillend kan zijn. Kunnen ‘rekenen’ omvat immers heel wat specifieke vaardigheden. Er kunnen moeilijkheden optreden op vlak van begrip, inzicht in bv. breuken en de structuur van getallen. Er kunnen ook problemen voorkomen met het kennen en uitvoeren van procedures (bv. cijferend rekenen) of met rekenfeiten (bv. tafels van vermenigvuldiging). Een combinatie van moeilijkheden op verschillende vlakken is eveneens mogelijk.